.....................

آدم ها هـرگـز کسانی را کــــه دوسـت دارنــد
 فـرامــــــوش نمی کنـــــــند
 فقـــط عـــادت می کُـــــنــند
 کــــه دیـگـــــــر کِــــــنارشــان نــــباشـــند!!!

♫♫♫

تا حرف عشق میشه من میــــرم

من سخت از این حرفا دورم

منم یه روز عاشقی کردم ، از وقتی عاشق شدم اینجورم

دارو ندارم پای عشقم رفت

چیزی نموند جز ، درد نامحدود

این جای خالی که تو سینم هست

قبلاً یه روزی جای قلبـــــــــــم بود

این روزگار بد کرده با قلبم، کم بوده از این زندگی سهمم

دلیل می بافم برای عــــشق، برای چیزی که نمی فهمم

از آدمای شهر بیزارم ، چون با یکی شون خاطره دارم

به من نگو با عشق بی رحمی

من زخم دارم ، تو نمی فهمی

♫♫♫

غریبه ام با این خیابونا

من از تمام شهر بیزارم

از هرچی رابطست می ترسم

از هرچی عشقه من طلب کارم

همین که قلب تو مردد شد، در دل من خاطره ای رد شد

از وقتی عاشقش شدم ترسیدم،از وقتی عاشقش شدم بد شد

…

باز باران ،بی ترانه،بی هوای عاشقانه، بی نوای عارفانه ،

درسکوت ظالمانه ، خسته از مکرر زمانه ،

غافل از حتی رفاقت، حاله ای از عشق و نفرت ،

اشکهایی طبق عادت ،قطرهایی بی طراوت ،

روی دوش آدمیت ، میخورد بر بام خانه.......

خدایااااااااااااااااااااااا

به بندهات

یاداوری کن که تو خدایی نه

اونا

می گویند آسمان همیشه ابری نیست
ولی چندی است آسمان زندگی ام ابری تر از گذشته شده ابری تر وتاریک تر
ای ابرهای اسمان زندگی ام کوچکتراز انم که بر شما غلبه کنم جوانتر از انم که با شما بجنگم
پس کی باران میبارد من نیازمند بارانتان هستم
می خواهم اشک های شما مرا پاک کند می خواهم سیاهی ها را نبینم
اخر تا نور هست چرا تاریکی؟
ای ابرها با من بسازید کنار روید تا اسمان زندگی ام همیشه ابری نباشد

'تنهایی'
تاوان همه 'نه' هایی است که نگفتم تا دل کسی نشکند
همه ' محبتهایی که زیادی هدر دادم تا دلی به دست آورم
همه دوستت دارم های آبکی که جدی گرفتم...
همه سادگی که در این دنیای هزار چهره خرج کردم
تنهایی ...
تاوان همه خوش بینی است که به دنیا و آدمهای این روزها داشتم....

تصویر تو تنها چیزیست که چشمهایم باور میکند

دستان لرزانم را دراز میکنم تا صورت مهربانت را لمس کنم

اما

تصویرت به یکباره محو میشود

و من به یاد میاورم که تو در کنار من نیستی 
چشمانم را آرام میبندم

صدایت در گوشم میپیچد

طنین خنده هایت همه جا را پر میکند
بی اختیار لبخند میزنم

ولی

صدایت دورو دورتر میشود

و من به یاد میاورم که باز هم تو نیستی

و این فقط خیال توست که مرا دنبال میکند

دستم به آرزوهایم نمی رسد
آرزوهایم بسیار دورند...
ولی درخت سبز صبرم می گوید:
امیدی هست...خدایی هست...
این بار برای رسیدن به آرزوهایم یک صندلی زیر پایم می گذارم
شاید این بار دستم به آرزوهایم برسد...

دنیای آدمها دنیایی پر از غرور و کوچک است...آنها خود را عاشق می نامند و تو را از عشق تنها میگذارند...این عشق همان نفرت است...آنها در دنیای کوچک خود گم شده اند و دل های عاشق را فراموش کرده اند.

دنیایی که در آن سادگی بزرگترین گناه است...و فراموش کردن و دل شکستن کار هر روز آنها...در دنیای آنها عمر خوشی دوامی ندارد...

بعضی چیزها گفتنی نیست...فقط می نویسم...امــــــــــــــــــــــــا..... 

شبی غمگین ، شبی بارانی و سرد مرا در غربت فردا رها کرد ،

دلم در حسرت دیداراو ماند مرا چشم انتظار کوچه ها کرد ،

به من می گفت تنهایی غریب است

ببین باغربتش با من چه ها کرد ،

تمام هستی ام بود و ندانست که در قلبم چه آشوبی به پاکرد ،

او هرگز شکستم را نفهمید اگرچه تا ته دنیا صدا کرد

نگران این من ِ خسته نباش حالش خوب است٬

گاهی دلش از این شب های نبودنت می گیرد٬

گاهی چشمانش در انتظار برای آمدنت بارانی می شود٬

گاهی نفس هایش از دلتنگی بالا نمی آید٬

گاهی می نشیند کنار پنجره و به جاده ی رفتنت خیره می ماند٬

باز هم دلتنگی...

آرام درکنار پنجره نشسته ام

و دل داده ام به صدای باران

.که اشکهایم را زمزمه می کند

داستان دلتنگی بلند است

و فرصتی نمانده برای گفتن

شاید وقتی دیگر بگویم از تنگی قفس!

رفــــــــــــت؟

بــــــــــه سـلامــــــــــت!

مــــــن خـــدا نــیــستــم کــــــه بــگــویــمــــــــ:

صــــد بـــــار اگـــر تـــوبه شـکسـتـی بـــاز آی.....

آنــــــکه رفـــــــت

بــــــــه حـــرمت آنــچــه بـــا خـــود بـــــرد......

حـــــق بـــرگــشــــت نــــــدارد.....

رفـتـنش مـــردانـــه نــبــود.......

لااقـــل مـــــــــــرد بــاشـد بــــر نــــــــگــردد......

چی باید بنویسم توی دلم که کلی حرفه اما نمیدونم از کجا بگم از چی بنویسم فقط میخوام
بگم خیلی خسته ام از همه چی از زندگی از این دنیا از این ادماش ... وای که چقدر سخته
یه حرفی تمام وجودتو ریخته باشه بهم اما نتونی بازم بلند داد بزنی بگی . چقدر سخته زندگی رو که فکرشو نمیکردی روزی اینجوری بشه باید به زور تحملش کنی ... میخوام بگم سیرم از
این زندگی حتی از خودم خدا جون کمکم کن میدونم که اگه نبود اون خدا ... شاید حالم از این بدتر میبود... خدارو دوست دارم واسه بودنش کنار من واسه اینکه همیشه بفکرمه واسه اینکه حتی در بدترین شرایطم تنهام نزاشته 

به ثانیه ها گوش می کنم

و چشمهایم را می بندم و اشک میریزم

چقدر خسته ام

چقدر دلم می خواهد همینجا بین عبور و مرور مدام ماشین ها و مردم دراز بکشم و دنیا را به ایستادن وا دارم

چقدر دلم می خواهد بروم بالا ترین جای شهر بایستم و بلند بلند بخندم...

به خودم و به دردهایی که هیچ درمانی برایشان تجویز نمی کنی...
... آه خدایا بیا هر دو دست برداریم تو از ساختن انسان و من از سوختن به پایش

دیگــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــر نــــــــــه
آدم، آن آدم اســـــــت
و نه حـــــوا، آن حوا
من و تو زاده ی کدامین دو نخستینیم
که نه بوی آدمیت داریم و
نه هوس حوا. . . ؟!

نشسته ایم

خودم و قلبم..

با هم”نقطه بازی” میکنیم..

زبان نفهم قلبم نمیفهمد “قواعد” بازی را..

تمام خانه ها را با اسم ”تو” پر میکندگاهی لال میشود آدم ... حرف دارد ولی کلمه ندارد

زندگی باید کرد گاه با دل تنگ

همتی باید چو قطره بر سنگ

اینکه طوفان خزان گل است

ساقی پیمانه حیران دل است

ما را چه چیز که چی باشد

بی غم دنیا و کی به کی باشد

مهم آنکه پای تو در میان باشد

زلف گیسوی تو چو پرنیان باشد

با نام تو مژگان بارانی شود

تپش این قلب هم آنی شود

خوشم از آنکه با بال رویا پر می کشم

هرآن که خواهم به سرایت سرمی کشم

تو کجا و من کجا فاصله قرنهاس

خاص بودن توی مغز اتفاق می افته نه توی عکس ... 

دلـــــــم بــــــــا تــــــــو بـــــــــود . . . ×
تــــــــو ولــــــے ســـــــرد شــــــــدے . . . ×
آنــقــــــــدر ســــــــرد ڪـــــــــــﮧ . . . ×
بــــــﮧ نـــــاچـــــــــار گــــــــرمــــــایــــــــــم را . . . ×
بــــــﮧ تـــــــو بــخــشــیـــــــــدم . . . ×
و تـــــــو بـــــــﮧ مـــن تــهــمـــت ســــــــرد شــــــــدن زدے . .

تو فقط می خوای بری بری هر جایی شده
رد پاهات توی برف چه تماشایی شده

به یادت هستم اما شاهدی ندارم به جز کلاغ سیاه بام خانه مان که او هم حقیقت را به تکه پنیری می فروشد.

عاشقت خواهم ماند بی آنکه بدانی دوستت خواهم داشت بی آنکه بگویم درد دل خواهم گفت بی هیچ گمانی گوش خواهم داد بی هیچ سخنی در آغوشت خواهم گریست بی آنکه حس کنی در تو ذوب خواهم شد بی هیچ حراراتی اینگونه شاید احساسم نمیرد

من غنچه ها را دوست دارم
پروانه ها را دوست دارم
گنجشك كوچك را كه دارد شوق پرواز
با آن نگاه مهربانش دوست دارم
من ماه و خورشيد درخشان
بر پهنه ي اين آسمان را دوست دارم
من هر گل زيباي خوشبو
روييده در دشت و چمن را دوست دارم
من كهكشان را دوست دارم
رنگين كمان را دوست دارم
دريا و رقص موج جوشان
بر ساحل و بر ماسه ها را دوست دارم
من هر شهاب و هر ستاره
آن ابرهاي پاره پاره
رقصان ميان آسمان را دوست دارم
دنياي ما زيباست زيبا
من خالق دنياي زيبا
پروردگار مهربان را دوست دارم